Veelgestelde vragen

Je kunt jezelf dakloos noemen als: u geen adres heeft, u geen postadres heeft, en tijdelijke (maatschappelijke) opvang niet mogelijk is voor u.

Iemand die dakloos is heeft geen vaste woon- of verblijfplaats en ook geen adres om te wonen of te logeren. Diegene staat dan ook niet met een adres ingeschreven in de BRP (Basisregistratie Personen).
Iemand die thuisloos is wisselt steeds van onderdak of woonplaats. Hij of zij staat soms wel ingeschreven in de BRP. Vaak is dat op het adres van een familielid of een kennis waar iemand ook zijn of haar persoonlijke eigendommen bewaart.

Daklozen hebben door omstandigheden (tijdelijk) geen woning. Zwervers zijn bewust dakloos.

Tijdelijke dakloosheid is kortetermijn en vaak situatiegebonden, zoals bij onverwachte gebeurtenissen. Chronische dakloosheid is langdurig en wordt veroorzaakt door diepere problemen zoals langdurige werkloosheid of ernstige mentale gezondheidsproblemen.

Vaak voorkomende lichamelijke klachten omvatten huidaandoeningen, luchtweginfecties, pijn en problemen met de ogen, voeten en tanden. Bovendien vertonen daklozen vaak vermijdend gedrag ten aanzien van gezondheidszorg; in gevallen van ernstige gedragsstoornissen kan bemoeizorg noodzakelijk zijn.

Vaak hebben jongeren geen thuis door een combinatie van elementen. Denk bijvoorbeeld aan uitstroom vanuit de Jeugdzorg, armoede, een klein netwerk en psychische problemen. Thuisloze jongeren hebben vaak geen sterk sociaal netwerk en ouders of vrienden die hen (financieel) kunnen of willen ondersteunen.

Bij langdurige dakloosheid groeit het risico op structurele overlast, stijgen uiteindelijk de kosten voor zorg, begeleiding en re-integratie.

Het woningtekort is met afstand de belangrijkste reden voor het feit dat er zoveel mensen dakloos zijn.

Ja, bepaalde groepen lopen mogelijk een groter risico op dakloosheid, waaronder jongeren die uit pleegzorg komen, veteranen, mensen met mentale gezondheidsproblemen, en LGBTQ+-jongeren die door hun familie zijn verstoten.

Je hebt geen ruimte in je hoofd om na te denken over de lange termijn. Als je in een opvang verblijft en geen perspectief hebt op een eigen woonplek, worden je problemen vaak groter. Langdurige dakloosheid kan leiden tot verslaving of psychische problemen. Als je een huis en een adres hebt, ben je iemand.

Als u in een noodsituatie zit en dringend op zoek bent naar woonruimte, dan kunt u urgentie aanvragen. Wat kan een noodsituatie zijn? Denk aan: dreigende dakloosheid van minderjarige kinderen.

De maatschappelijke kosten van dakloosheid ligt ergens tussen de €30.000 en €85.000 per jaar per persoon.

Begin 2021 waren volgens cijfers van het CBS 32 duizend mensen in de leeftijd tussen 18 en 65 jaar dakloos.

Middelenmisbruik kwam voor bij 27% van de daklozen en 20,9% was verslaafd

Zolang er geen beslag wordt gelegd op een deel van de uitkering, krijgen daklozen 710 euro per maand. 

Een briefadres is gratis en wordt onder voorwaarden verstrekt door de gemeente.

Voor het afsluiten van een zorgverzekering heb je een inschrijfadres nodig dat is geregistreerd in de BRP (Basisregistratie personen). Dit kan een woonadres of een briefadres zijn.

Op een briefadres kan je maximaal 6 maanden ingeschreven staan.

Alleen als u geen woonadres en daardoor dus geen inschrijfadres heeft, kunt u zich door uw gemeente laten inschrijven op een briefadres (postadres).

U hebt geen recht op financiële ondersteuning van de overheid, zoals huurtoeslag, studiefinanciering of een uitkering. U kunt geen parkeervergunning krijgen. U mag niet stemmen. Bij een ramp of noodsituatie kunnen hulpdiensten zoals de politie of de brandweer niet vaststellen of u op een bepaald adres woont of niet.

Je kunt natuurlijk iemand gratis bij je laten wonen. Bijvoorbeeld als het om familie gaat en je het financieel goed heeft. Maar het is ook helemaal niet gek om een vergoeding te vragen.

Nee, dakloosheid komt voor in stedelijke, voorstedelijke en landelijke gebieden. Hoewel het vaak meer zichtbaar is in steden, zijn er overal in de wereld mensen die dakloos zijn.

Relatief veel daklozen verblijven in een van de 4 grootste gemeentes; Amsterdam, Utrecht, Den Haag of Rotterdam.

Steden kunnen verschillende benaderingen gebruiken, waaronder het bieden van noodopvang, betaalbare huisvesting, counselingdiensten, werkgelegenheidsprogramma’s en programma’s voor het aanpakken van onderliggende oorzaken zoals verslaving en mentale gezondheidsproblemen.

Hier kunnen dak- of thuisloze mensen terecht voor tijdelijk onderdak. In de nachtopvang kunnen mensen douchen, eten en slapen. De nachtopvang is in de avond en nacht open, maar overdag gesloten.

De tarieven liggen veelal tussen de 5 en 7 euro per nacht. Sommige opvang is gratis, andere kost 10 euro per nacht.